Koszatniczki są gryzoniami, które pochodzą z Ameryki Południowej. Są towarzyskimi zwierzątkami, które stanowią bardzo wdzięczny obiekt obserwacji, natomiast obcowanie z nimi daje właścicielowi niezmiernie dużo przyjemności. Ich oswojenie nie stanowi problemu,a sama hodowla jest dosyć łatwa. W niewoli żyją na ogół od pięciu do dziewięciu lat.

Wygląd

Długość ciała koszatniczki to około 15 centymetrów. Ten malutki gryzoń waży pomiędzy 170 a 300 g. Ma jednolite umaszczenie w kolorze brązowym. Na brzuszku można zauważyć sierść kremowo-brązową. Koszatniczka może pochwalić się długim ogonem (9-13 centymetrów), który zakończony jest kępką czarnych i sztywnych włosków. Nie powinniśmy chwytać i ciągnąć jej za ogonek, ponieważ istnieje ryzyko oderwania go.

Żywienie

Koszatniczkę powinniśmy karmić suchą karmą przeznaczoną specjalnie dla niej. Powodem jest tendencja tego gatunku do umiarkowanej tolerancji cukrów w pokarmie . Mówiąc jednym słowem, koszatniczki to trochę jak diabetycy więc karma uniwersalna ,taka jak dla świnek morskich lub szynszyli niespecjalnie się dla niej nadaje. Jej dietę możemy wzbogacać jednak o takie produkty, jak: płatki owsiane, pietruszka, brukselka i gałęzie drzew. Sporadycznie możemy ją poczęstować marchewką, kukurydzą, ziarnami słonecznika i dyni. Koszatniczki uwielbiają zakopywać jedzenie pod ściółką. Nie zdziwmy się, więc że smakołyki tak szybko znikają z miseczki. Do klatki włóżmy także kostkę mineralno-wapienną, która wzmocni uzębienie zwierzaka. Świeżą wodę podawajmy w poidełku z metalową końcówką, która dozuje ilość płynu.

Hodowla

Koszatniczki są ciągle w ruchu, uwielbiają się wspinać i skakać. Z tego powodu najlepszym rozwiązaniem będzie piętrowa klatka z metalowych prętów. Wyposażmy ją w drewniane elementy. Na dno klatki wyłóżmy trociny, które można kupić w każdym sklepie zoologicznym. Domek koszatniczki powinien być ustawiony w możliwie chłodnym miejscu, ponieważ te zwierzaki nie lubią wysokich temperatur. Klatkę powinniśmy czyścić przynajmniej raz w tygodniu. Warto zakupić także specjalny piasek, w którym koszatniczka (podobnie jak szynszyla) będzie mogła się „kąpać”. Dzięki temu oczyści swoje futerko. Nie musimy, więc ich dodatkowo kąpać, ani czesać. Mają wrodzoną potrzebę zachowania czystości.  

Nie ma potrzeby obcinania jej pazurków, ponieważ sama je ściera wspinając się po gałęziach. Co ważne, koszatniczki niezbyt często chorują. Oczywiście występują choroby genetyczne, jednak dużo częściej zdarzają się one w Stanach Zjednoczonych niż w Europie. W przypadku jakichkolwiek chorób konieczna jest wizyta u weterynarza, który przepisze leki i poradzi jak postępować ze zwierzątkiem.

Zachowanie

Koszatniczki to bardzo towarzyskie i przyjacielskie gryzonie. Z natury są ciekawskie i ruchliwe, więc szansa, że usiedzą spokojnie na rękach człowieka jest znikoma. Aby oswoić koszatniczkę powinniśmy wykazać się cierpliwością, ale także stanowczością. Na początku podawajmy jej różne smakołyki (na przykład orzechy), aby oswoiła się z naszym zapachem. Mówmy do zwierzęcia spokojnym głosem, często powtarzajmy jego imię. Jeśli mamy świadomość ograniczonych kontaktów (wynikających np.z naszych obowiązków szkolnych lub zawodowych) z naszym podopiecznym już na samym początku zdecydujmy o kupnie dwóch osobników, które doskonale zajmą się wspólną zabawą i nie będą się nudzić gdy nas nie będzie w pobliżu. Dobierając dwie koszatniczki przeciwnej płci miejmy ponadto świadomość “konsekwencji” z tym związanych. Jeśli nie jesteśmy w stanie zaopiekować się ewentualnym potomstwem naszych podopiecznych już w chwili zakupu poprośmy sprzedawcę o wybór osobników tej samej płci. Niespodzianka w postaci urodzonych kolejnych zwierząt jest dowodem dobrego samopoczucia koszatniczek i jako taka z pewnością powinna cieszyć,jednak nie zawsze bywa mile widziana, stąd lepiej zawczasu o tym pomyśleć. Opieka nad koszatniczką na pewno sprawi nam wiele przyjemności.